ეხლა ზუგ_ში (მატარებელში) ვარ.... მანძილებს ვპარავ..... რა უსუსური სიხარულია, არა, უფალო?!...
................................................................
ეს რახუნი კი, საცოდავი კარი რომ იტანს, სიჩქარის სიმძლავრისგან გამოწვეული, ცოტათი მღლის...... თუმცა.... მაინც ვზივარ კართან, კუთხეში.... ფეხმოუცვლელი.......
უნდა გავუძლო....
თუმცა.... სივრცეების შეგრძნება თავისკენ მიტაცებს და.... მავიწყებს ხმაურს.....
აქ არავინაა..... მარტო ვზივარ... დაღლას ვგრძნობ ადამიანებისგან და....
ეხლა მარტო ჯობია.....
თავს გამოვცდი, შემიძლია თუ არა სივრცების დაპყრობა....
სასაცილო ვარ, არა?!......
ტრანსპორტით ვცდილობ სივრცის ქონას.......
მარტო რას გავაწყობდი ნეტავ მანძილს უსივრცოს'?!.....
ეს არის ჩემი სიძლიერე?!:.... თუმცა კარგია.... სულ წამით მაახლოებს მაინც მასთან...... მერე კი.... ალბად სხვა გზას ვიპოვნი მისი დაპყრობის......
ეხლა მივქრივარ..... მზისგან განათებულია მინდვრები.... რომელსაც სიჩქარისგან ჩაქროლვილი მატარებლის ჩრდილი ფარავს ზოლებად....
ცხოვრებაც ხომ ასეა..... მიდიხარ.... ცოცხლობ.... ახალს ეზიარები.... განვლილი კი, ცხოვრებისა _ ჩრდილია მხოლოდ..... მიქრის _ გრძელდება.... ჩერდება და _ ადამიანის სუნთქვაც წყდება ერთ დღეს.... ზოგისთვის ადრე.... ზოგისთვის კი....
უფლის ნებაა ყველაფერი........
უცნაურია სიცოცხლე.... თუნდაც იმიტომ რომ ასეთი უბრალო გაიგივებით შეგიძლია დაინახო, როგორია ის........
სიცოცხლე ერთჯერადია.....
..................................................................
ეხლა..... გაჩერდა ჩემი ზუგ_ი (მატარებელი) .... არა... .დროებით მხოლოდ.....
კარგი წყვილი დგას სადგურზე, ამ შუშების მიღმა.... ბიჭმა სულ წამით გამოხედა შუშას..... გოგონამ შეამჩნია და.... ძალიან.... ძალიან ჩაეხუტა.....
რა სულელია არა ის გოგო, უფალო?!.......
იეჭვიანა........
ამით ხომ მხოლოდ ის დამანახა, რომ ის მასში დარწმუნებული არ არის.....
და სიყვარულში, სადაც ეჭვია, სიყვარული ხომ აღარ ქვია, უფალო?!......
და მაშინ..... ერთად რაღა ამყოფებთ ნეტავი...
ვეღარ ვისწავლე, რომ ეს ჩვეულებად იქცა..... ვეგარ ვისწავლე, რომ არ დავიღალო სხვებზე ფიქრით..... ისინიც ხომ ასე არიან...... თუმცა... არ მინდა მათი დამსგავსება....
ვერ შევძლებ....
............................................................
აი.... ეს ვარ მხოლოდ.... ცარიელი ფიქრები..... სიტყვები..... ამას შეიცავს ჩემი სხეული......
რა საჭიროა..... ვიღაცას ვღლი ალბად ჩემით... მაგრამ არ მინდა..... არ დაიღალოთ..... აღარ მისმინოთ... ჩემთვის ისიც ბევრია, რომ უფალს ვღლი........
................................................................
ეხლა მალე ჩავალ..... წუთები დარჩა და..... გაჩერდება.... ისევ უმანძილობა იქნება.... უსივცრობა.....
არა.... დროებით მხოლოდ........
..................................................................
06.06.08
ცვრიანია დედამიწა...შეიძლება წაიქცე კიდეც მასზე გავლისას...
_ იქნებ მომისმინო...
