წვიმა წკარუნებს ფანჯრებთან...
საათის წიკწიკებს ისარი...
მინდოდა რაღაც მომეთხრო,
მაგრამ დამთავრდა მირაჟი...
მაინც გაისმის ხმაური...
ვგრძნობ,რომ რაღაცა მაკლია..
მიდიან სწრაფი ნაბიჯით
და სულ მტოვებენ დარდიანს...
სიჩუმედ იქცა არენა,
ცხოვრება მაინც ფანდია...
მიიჩქარიან ზეცისკენ,
მიწას ტოვებენ ნამიანს...
წუთია სივრცედ ქცეული,
წუთში ათასი წამია...
ფეხით თელავენ ღირსებებს,
გრძნობებს გვიძღვნიან დაღიანს...
წკარუნებს ისევ წვეთები...
სულს კვლავ რაღაცა აკლია...
წამია სივრცედ ქცეული,
მე კი მტოვებენ დარდიანს...
2007.01.21
0 коммент.:
Отправить комментарий