გაიბუტება დროების წამი,
წუთები აზრებს უაზროდ ცვლიან...
რა გელოდება არ იცის არვინ,
ეს ცხოვრება ხომ მოლოდინია...
ამიტირდება ტირიფის ტოტი,
ჩემს მომავალს კი წარსული იხმობს...
და ცხოვრებისგან შექმნილ ქაოსში
იცი,რომ არვინ გზას არ დაგითმობს...
მიდიხარ მარტო...ხეტიალს იწყებ...
ფიქრებიც აღარ გენდობა თითქოს...
მიქრიან სადღაც,ქარის კვალდაკვალ...
ვიღაცისაგან შენდობას ითხოვ...
ამ სიჩუმეში არავინ არის...
მარტოსულობა მეფობას ცდილობს...
ამ მონატრებას თუ გავექეცი,
შენთან მოვალ და მწამს რომ შემინდობ....
............................................................................
24.05.03
კახაბერ ჯაყელი – პროფესორის დაკრძალვა ანუ ამბავი უ-საზოგადოებისა
-
პ რ ო ფ ე ს ო
რ ი ს დ ა კ რ ძ ა ლ ვ
ა ...
год назад
0 коммент.:
Отправить комментарий