მიძღვნა...

ცვრიანია დედამიწა...შეიძლება წაიქცე კიდეც მასზე გავლისას...
წამოგაყენებენ?!.ფუჭი მოლოდინია...თვითონ ეცადე...
შორიახლოს კი,იქნებ გაიგო კიდეც სიცილის ექო...
ყური არ უგდო...
გზები დანამე მყარი ნაბიჯით...არასდროს მიეცე უიმედობას...
შენ შენი ცხოვრებით იცხოვრე...
თუმცა...ბობოქარია შენი სული...სწორედაც,რომ ვერ ეგუება უწმინდურობას...
იცი?!.ყველა მაინც თავისი გზით ივლის...ძველი ცხოვრების წესით...
არ შეიცვლებიან...
შენ შენეული ნაბიჯებით დაადექი გოლგოთას...
დააფინე სული...
უეჭველად დაგინახავენ...მიგიღებენ....
ლურჯ ფრინველად დაგვესახე...დაფიქრდებიან სულისეულ სიღრმეზე...
სიცისფრეზე....
ლურჯ ფრინველზე...
თითქოს უსულო(დ) ხარ....
გთხოვ...არ გაყვე დღევანდელობას....
დაუბრუნდი - პოეტური სულით სუნთქვას.....

პოეზია---სული შენი,არასოდეს დათმო....

26 დეკემბერი, 2008